Dag 24 Singapore

Eerst nog even over gisteren. De overtocht per boot naar Lombok verliep voorspoedig. Lekker zonnetje onderweg. Aan de overkant stond keurig een auto klaar en het eerste stuk ging prima. Prachtige landschappen schoten weer aan ons voorbij. Regelmatig hebben we ons verbaas dat er zo weinig mis ging in het verkeer. Nu ging het dus even niet helemaal goed. Op een smalle weg kwamen we een "crazy driver" tegen die verkeerd inhaalde en nog op onze weghelft zat toen wij er aan kwamen. Beide auto's weken uit en ook nu ging het weer bijna goed. Niet helemaal dus: onze rechter buitenspiegel (ook hier rijden ze links) werd aan flarden gereden. Onze chauffeur was redelijk over zijn toeren. Hij reed na inspectie wel gewoon door maar zat te zuchten en te blazen. Omdat de spiegel nog maar beperkt vast zat is hij gaan bellen en zijn we de auto én de chauffeur om gaan ruilen. Daarna ging alles weer voorspoedig. De vlucht naar Singapore ging gelukkig helemaal goed. Alle spiegels zaten er bij aankomst nog aan. Om tien uur zijn we geland. Na het ophalen van de bagage op zoek naar de Singapore Stopover balie. Dat was nog niet zo makkelijk want het is wel een heel groot vliegveld. Uiteindelijk gevonden. We krijgen allerlei coupons voor ons verblijf in Singapore en moeten nog 25 minuten wachten alvorens we weggebracht worden naar ons hotel. Daar arriveren we rond middernacht.

Vandaag dus een volle dag in Singapore. Om acht uur vanavond worden we weer opgehaald bij ons hotel. Na het ontbijt checken we uit en slaan onze bagage op in het hotel. We hebben een coupon voor o.a. De hop-on-off bus en een rondvaart over de Singapore River. We maken vandaag veel gebruik van de bus. We bezoeken o.a. de botanische tuin met een prachtige orchideeëntuin. Het is erg warm vandaag maar daar genieten we dan nog maar even van. Singapore heeft ook een reuzenrad a la Londen. Deze schijnt zelfs de grootste van de wereld te zijn. Ook daar hebben we vrijkaarten voor. Josee kiest er voor om haar coupon niet te verzilveren -;)
We winkelen nog wat en gaan naar het hotel om de bagage op te halen en om te kleden. Nu zitten we op het vliegveld te wachten voor vertrek en een lange nacht......

Dag 23 Afscheid Indonesië

Oef, het is nu echt bijna over. Vannacht onze laatste nacht op Indonesisch grondgebied doorgebracht. Eerst nog even bij het zwembad doorgebracht en om 12 uur de sleutel ingeleverd. Tot 3 uur kunnen we nog bij het zwembad vertoeven en op het gemakje lunchen.
Gisteravond afgesloten met een lekkere verse tonijn en een heerlijke Balinese witte wijn met live muziek van onze vrienden van Lombok. We worden persoonlijk welkom geheten en spelen nog een aantal verzoeknummers voor ons.
Josee heeft vrij veel last van haar snorkelblessure (rug flink verbrand) en heeft dus erg ongemakkelijk geslapen.

Zometeen dus onze laatste lunch op Gili Trawangan. We worden daarna met de privé boot  van het hotel op Lombok afgezet. Van daaruit nog een uurtje rijden naar het vliegveld. We komen pas laat aan in Singapore. Daar z.s.m. Naar ons hotel, slapen, vroeg op om nog zoveel mogelijk te zien. Morgenavond stappen we vlak voor middernacht in het vliegtuig naar Amsterdam. We hopen daar zaterdagochtend ca. 7 uur te landen en als het goed is zal Thijs ons daar op komen halen.
Ik verwacht dat dit vooralsnog het laatste bericht zal zijn totdat we thuis zijn. Daarna zullen we nog een verslag publiceren van de laatste dag.
   

Dag 22 Tour du Gili Trawangan

Vandaag de laatste dag zonder verplichtingen :-(( Morgen op transport naar het vliegveld Praya op Lombok. Om 19.25 uur vliegen we naar Singapore. Ruim 24 uur later nemen we daar het vliegtuig naar Amsterdam. Eerst nog even bij de receptie gecheckt of er een transport naar het vliegtuig is voorzien. Ook dit blijkt weer goed geregeld want het transport (eerst met de boot naar Lombok en dan met de auto naar het vliegveld) staat geboekt. We vertrekken om drie uur in de middag dus morgen hebben we ook nog behoorlijk wat tijd en kunnen we dus alles op het gemak doen.
Zoals iedere dag is het mooi weer als we wakker worden. Na het ontbijt huren we fietsen en starten we aan onze tour du Gili Trawangan. We rijden het hele eiland rond langs het water. Hier en daar door het rulle zand maar verder kunnen we alles fietsen. We doen er ruim een uur over. Aan het eind nemen we nog wat wegen in het binnenland. Daar is het duidelijk minder toeristisch en zien we weer wat authenticiteit terug. Er is zelfs een voetbalveld dat waar op dit moment 11 geiten en 11 koeien hun kunsten vertonen. De bal heb ik echter niet kunnen ontdekken. Ook de dug-out is bezet door de geiten.
We huren snorkelspullen en zoeken een geschikte snorkelplek. Na een uur snorkelen gaan we bij de Italiaan lekker lunchen. Na de lunch doen we nog een snorkelsessie. Weer heel veel moois gezien waaronder weer een grote zeeschildpad die zijn best doet om wat eetbaars van het koraal te schrapen. Regelmatig moet hij daarbij de nodige vissen verjagen. We genieten geruime tijd van dit mooie schouwspel. Verheugende is tevens dat het vandaag de hele dag mooi weer blijft. Na het inleveren van de snorkelspullen en de fietsen gaan we dus maar weer even uitrusten..............bij het zwembad. Het is inmiddels vier uur dus Happy Hour is net begonnen -:))

Dag 21 Afzien

Het is duidelijk te merken dat we aan het uitrusten zijn: gisteravond gingen we pas om 11 uur naar de kamer. Eerst lekker uit eten geweest. Een BBQ waarbij je kon kiezen uit diverse soorten vlees en verse vis, zoals tonijn, red snapper, zwaardvis, inktvis. We kiezen  allebei een steak met diverse vissoorten. Deze wordt dan voor je gegrild en bezorgd aan je tafel terwijl je zelf kunt opscheppen aan het saladebuffet. Samen met een flesje Balinese witte wijn en een kopje koffie toe.....
Bij het beachrestaurant (het hotel heeft meerdere restaurants) van ons hotel is een liveband aan het spelen met veel muziek uit de jaren 60 en 70. Het klinkt erg goed en gezellig. We blijven dus "even" hangen. In de pauze komen een aantal bandleden naar ons toe om een praatje te maken. Ze komen van Lombok en spelen 3x per week op Gili Trawangan. Ze zeggen dat het nu erg rustig is maar dat in juli en augustus over de koppen kunt lopen. Pfff, niks voor ons. Gelukkig zijn we er in mei! Ook na de pauze blijven we luisteren (en mensen kijken).  Sterker nog: we luisteren tot ze stoppen en dan is het bijna elf uur. Zo laat hebben we het deze vakantie nog niet kunnen maken. En dat terwijl we al om 8.45 uur aanwezig moeten zijn bij de duikacademie...  
Toch lukt het ook dit keer om op tijd te zijn. Het is mooi weer vandaag. Lekker zonnetje en zo goed als windstil. We varen naar de andere kant van het eiland en daar plonzen we samen met een gids het water in. We snorkelen daar een uur in een gigantisch tropisch aquarium. We zien van alles voorbijkomen, in alle soorten, maten en kleuren. We komen ogen tekort. Ik kan slechts enkele soorten herkennen en benoemen, zoals een morene, barracuda's, pijlstaartrog, zee-egels. Nog tientallen soorten meer mijn mijn visvocabulaire is niet zo uitgebreid. Vanaf de boot ziet Josee nog een gigantische school met red snappers. Misschien ligt een van hen morgen wel op ons bord....
Na het snorkelen even bijkomen aan het zwembad. Zelf doe ik vanmiddag nog een snorkeltrip terwijl Josee het zwembad gezelschap zal houden.
Tijdens de lunch wordt de lucht boven Lombok donkerder en donkerder. Uiteindelijk komt de zwarte lucht deze kant op. Vlak voordat de boot van de duikacademie vertrekt begint het te stortregenen. Nat worden we toch dus wat maakt het uit? We varen naar het naastgelegen eiland Gili Meno. Hier gaan we snorkelen bij een oud scheepswrak. We betekent in dit geval ikzelf en de gids. Op deze locatie is er veel meer variatie in koraalsoorten. Het blijft genieten dit soort ervaringen. We zien weer vele soorten vis en als klap op de vuurpijl eerst één grote en later nog een kleine zeeschildpad. We raken er maar niet vanaf. Ze blijven ons maar volgen. Uiteindelijk verdwijnen ze allebei de diepte in. Ik denk wel minimaal één geslaagde foto te hebben gemaakt. We hebben vanochtend nl. Een waterdichte hoes voor ons fototoestel gekocht zodat we ook onder water foto's kunnen nemen. Het is echter moeilijk richten, scherp stellen en stil houden ivm de stromingen. Er zitten vast wel een paar geslaagde foto's bij.
Na het snorkelen is het weer behoorlijk opgeknapt. Best wel een vreemde gewaarwording. Je gaat met stromende regen het water in. Na ruim een uur doe je je hoofd weer boven water en schijnt het zonnetje...
Na een verfrissende douche maar weer naar het zwembad, verslag maken en een boekje lezen en misschien nog wat drinken. Moeten we straks ook nog op zoek naar een restaurant en weer een keuze maken uit alle gerechten. Zucht, wat vervelend allemaal maar we klagen niet snel.

Dag 20 Snorkelen

Hoewel we in eerste instantie een beetje beduusd waren van de toeristische drukte hier heeft het ook wel z'n charme. Met name aan de oostkant van het eiland is het te doen. Eén lange straat met alle hotels en andere voorzieningen. Dit heet dan ook niet voor niets de "strip". Veel lounge tenten met zitzakken en loungebanken aan het strand. Muziek heeft een hoog Bob Marley gehalte dus wel relaxed allemaal. Bovendien is de sfeer erg gemoedelijk. Veel leuke eettentjes met diverse soorten keukens. Tientallen duikscholen proberen snorkel- en duiktrips te slijten. Paard en wagens rijden af en aan.
Gisteravond pizza gegeten. Dit keer zijn we niet bang voor geluidsoverlast van de Moskee maar van een of andere beachparty. Gelukkig valt dit alles mee. We hebben na het dichtdoen van ons huisje niets meer gehoord.
Vandaag geen programma, dus we kunnen alles rustig aan doen. We proberen het flink te rekken en als we aan het ontbijt zitten is het al bijna half 10! Dat is nog niet eerder vertoond deze vakantie. Overigens een zeer gevarieerd ontbijt.
Na het ontbijt huren we snorkelspullen en lopen we naar de noordkant van het eiland. Daar zou een mooie snorkelplaats zijn. Het weer is echter aan het omslaan. Eerst was er nog volop zon maar er komt meer bewolking en wind. Als we ter plekke arriveren zijn de golven al erg hoog. Terwijl Josee nog even wacht doe ik een poging om wat te ontdekken. Het drooghouden van de snorkel en niet teveel door de stroom mee laten sleuren kost heel veel kracht en levert niet veel op. Het is helaas te slecht. Terwijl ik in het water lig begint het ook nog te regenen. Josee duikt het dichtsbijzijnde restaurant in om te schuilen. Ik sluit me aan. Na een vers bananen- en ananassapje is het weer droog en gaan we terug. Na de lunch wagen we nog een poging op een strand vlakbij ons hotel. De wind is inmiddels een stuk minder. Na een korte zoektocht vinden we het koraal. Niet zo kleurrijk als in Maleisië (Perhentian) maar wel heel veel soorten en heel veel vissen. Hoogtepunt is echter als we een grote zeeschildpad spotten die aan het grazen is. We observeren hem een poosje. Hij houdt ons wel in de gaten maar gaat onverstoorbaar zijn gang. Als hij gaat zwemmen houden we hem een poosje bij. Zo'n beest is behoorlijk snel in het water. We raken hem kwijt maar hij komt weer terug en zwemt een poosje met ons mee. Uiteindelijk gaat hij nog een keer naar de oppervlakte om adem te halen en verdwijnt dan op de rand van het rif in de diepte van de zee. Prachtig en indrukwekkend!
Na een korte pauze doen we nog en sessie en genieten van alle koralen en kleurige vissen. Voor morgenochtend meteen een snorkeltrip met de boot bij de duikschool besproken.  Nu maar weer even bijkomen bij het zwembad..........met een Pinacolada.............

Dag 19 BBB

Vandaag is het BBB dag. Nee, geen buik, borsten, billen maar Bye Bye Bali. Ik voel me gelukkig alweer een stuk beter dan gisteren. Nog even voorzichtig met ontbijt: cornflakes, yoghurt, vers fruit, jus d'orange en thee. Eerst de maag weer even langzaam op gang laten komen. Op Teletekst lezen we dat Robben de winnende treffer heeft gemaakt in de CL finale. We worden opgepikt en naar Padangbai gebracht van daar vertrekt de snelle boot. We zien wel een beetje tegen de overtocht van 2 uur op, gezien onze eerdere ervaringen. Voordat we aan boord gaan nemen we een reistabletje Primatour. Het is een redelijk kleine boot waar 30 personen op kunnen. Er zijn ongeveer 25 stoelen bezet. Er hangen 3 joekels van buitenboordmotoren aan de achterkant en die laten zich behoorlijk gelden. Net buiten de haven is het vol gas, eerst richting Lombok en daarna naar Gili Trawangan. De overtocht valt alles mee. Ondanks dat de boot flink op het water klapt hebben we nergens last van. Op dit eiland rijden geen auto's dus we nemen een paard en wagen naar ons hotel. We zijn vrij vroeg en moeten nog even op onze kamer wachten.
Er zijn veel jongeren op dit eiland om te surfen, duiken en te feesten. We voelen ons hier wel een beetje oud. Gelukkig zijn er ook mensen van "onze leeftijd". Cocktailbars, eettenten genoeg. Ook vandaag is de dag zonnig begonnen en komt er halverwege de middag meer bewolking. We liggen dus nu naast het zwembad zonder risico op verbranding. Morgen maar eens op zoek naar geschikte snorkelplaatsen. Eerst uitslapen natuurlijk maar het is zeer twijfelachtig of dat gaat lukken. We zitten in een ritme van vroeg naar bed en vroeg eruit.
Het einde van de vakantie komt nu langzaam in zicht. Nog 4 nachten op Gili, 1 nacht in Singapore en 1 nacht in het vliegtuig en we zijn weer thuis.

Dag 18 Tempelmoeheid?

Het is lang goed gegaan maar vandaag de eerste echte lichamelijk ongemakken. De diarree die al een paar dagen sluimert zet nu door en gaat tevens gepaard met maagkrampen. Vanochtend ontbeten met een beetje yoghurt met suiker. Op goed geluk gaan we op weg naar ons volgende hotel aan de oostkust van Bali, Candi Dasa. Dit kan op een snelle manier en via allerlei omwegen. Eerst gaan we naar een Barong voorstelling vlakbij Denpasar en van daaruit kiezen we in overleg met Gus de korte weg met een aantal kleine uitstapjes. Hoewel ik het liefst direct op bed wil gaan liggen... De Barongvoorsteling is erg leuk. Meer speelsheid in het spel dan bij de wajong dans. Ook behoorlijk wat humor. We rijden daarna langs een van de oudste tempels (gebouwd in 944). Voordat ik de tempel binnen ga voel ik mijn maaginhoud naar boven komen. Ik weet nog juist voor de tempel een zijstraat in te duiken. De greppel weet ik helaas niet meer te bereiken maar niemand in de buurt :-)) Zo, dat lucht op. Ik bekijk een beperkt gedeelte van de tempel. Josee bekijkt braaf het hele complex. We zijn nu wel een beetje klaar met de tempels. Tijdens de temperatuurswisselingen (loeiheet in de zon, heet in de schaduw, koud in de airco) merk ik dat mijn thermostaat ook van slag is. Het liefst wil ik linea recta naar bed en probeer zoveel mogelijk te slapen. We kunnen echter ook niet te vroeg aankomen. We bezoeken nog het oude gerechtskantoor in Klugnung. Hoewel prachtig kan ik het niet meer waarderen. Nu geeft Gus gas richting hotel. Het voelt als een verademing als we er zijn. Josee maakt een bakje thee voor me en gaat alleen lunchen en ik duik het bed in met wat pillen. Na een dutje voel ik me alweer stukken beter. Hopelijk hou ik het vol. Morgen moeten we de oversteek maken naar Gili Trawangan (Lombok) met een snelle catamaran. Dit schijnt nogal een heftige overtocht te zijn. In Noorwegen ooit wel eens besloten nooit meer een snelle catamaran te nemen was er hier weinig keus.  De golven slaan hier flink tegen de kust dus dat wordt spannend....
We zitten overigens weer in een prachtig resort met prachtige huisjes in een prachtige tuin (ik geloof dat ik in herhalingen val maar het is echt te mooi voor woorden). Bij ontvangst krijgen we een glaasje sap van lemon grass. Typisch een product dat als er teveel van in je gerecht zit het totale gerecht naar zeepsop smaakt. Het sapje is lekker. In de koelkast staat een schaaltje met vers fruit. Kortom: een mooie ontvangst.
Het lukt helaas niet meer om foto's te publiceren. Deze moeten jullie dus nog even tegoed houden.
Verder vinden we het erg opvallend dat we vanaf de tijd dat we op Oost-Java zaten ontzettend veel Franstaligen tegenkomen. Zo ook op Bali. Veel meer dan Engelstaligen, Duitsers of Nederlanders.
Inmiddels liggen we bij het zwembad verder bij te komen. Het is niet heel erg zonnig maar meer dan warm genoeg.

Dag 17 Heilige wateren

Gus staat al paraat als wij aankomen. Iedereen is altijd meer dan stipt op tijd. Nog geen enkele keer meegemaakt dat iemand later kwam dan afgesproken. Daar houden we van. Gus brengt ons naar het verzamelpunt voor de fietstocht via een prachtige route dwars door de rijstterrassen. Het blijft adembenemend. Bij het verzamelpunt krijgen we eerst koffie in een schitterende entourage: eigen terrasje met uitzicht over de sawa's temidden van een prachtige fruit- en kruidentuin. Na de koffie worden we weggebracht met de auto. In totaal gaan er drie begeleiders met ons mee. Bij het startpunt worden we eerst nog gezegend en krijgen we natte rijst op ons voorhoofd geplakt met als motto " God bless you". Er gaan twee begeleiders mee op de fiets en de auto blijft een eindje achter ons meerijden. Ze hebben blijkbaar niet veel vertrouwen in onze fietskunsten. In tegenstelling tot de vorige fietstocht rijden we nu niet op oude Gazelles maar op moderne mountain bikes. Het traject gaat voornamelijk omlaag dus het is redelijk relaxt fietsen. We rijden door kleine dorpjes (kampungs en desa's). We stoppen bij mensen thuis. Kortom: we krijgen weer veel van het dagelijkse leven te zien. Zo wordt in deze streek veel aan houtsnijden gedaan. Dit krijgen we uitvoerig te zien. Uiteraard bezoeken we een tempel. Ditmaal een die gerenoveerd wordt en krijgen te zien hoe de beelden in zand/cement worden uitgesneden. Josee deelt weer de nodige ballonnen, pennen en haarspeldjes uit. Ze maakt weer veel vriendjes en vriendinnetjes. Uiteraard stoppen we ook om de rijstvelden van dichtbij te bekijken. Na ongeveer 2,5 uur zijn we weer bij het vertrekpunt. Daar krijgen we eerst en heerlijke welkomstdrankje met een koud verfrissingsdoekje. Tijdens het fietsen in de zon hebben we het toch wel behoorlijk warm gekregen. We bestellen nog een koud drankje: Josee bestelt een jonge kokosnoot die ze leeg mag drinken en ik een lemon ijsthee. Dit krijg je dan ook letterlijk: thee met ijs en limoen. We krijgen daarna een traditionele Balinese lunch voorgeschoteld met vers fruit toe en daarna nog een thee arrangement met 4 soorten thee (gember, saffraan, limoen en rosella o.i.d.) en 3 soorten chocolade (vanille, sinaasappel, puur). Een heerlijke smaaksensatie!
De chauffeur brengt ons daarna naar een uitzichtpunt over Lake Batur en Mount Batur. We zien de zwarte gestolde lavastromen langs de berg lopen. Het is helaas wel een beetje bewolkt. Inmiddels zijn er honderden studenten op brommertjes overal op de weg te zien. Het is de laatste dag van hun Highschool periode en dat wordt uitbundig gevierd. Iedereen heeft een witte blouse aan die met allerlei spuitbussen en vilstiften is versierd door henzelf en door anderen. Een prachtig bont gezicht. We komen ze werkelijk overal tegen. Op sommige plaatsen leidt dit tot een behoorlijke verkeerschaos maar we hebben de tijd. Op de terugweg naar Ubud bezoeken we nog een beroemde tempel: de Tirta Empul. Naast een mooie tuin en een mooie tempel krijgen we hier een bijzonder schouwspel te zien. Het is vandaag een heilige dag voor de Hindoes. Combinatie van o.a. volle maan. Het is erg druk met gelovigen en er zijn vele gebedsdiensten die we op gepaste afstand kunnen volgen en fotograferen. Verder zijn er binnen de tempel een aantal baden met heilig water. Massa's mensen gaan stuk voor stuk met offerstukken het water in om in het heilige water te bidden en een offer te brengen. Het lijkt de Ganges wel. Een zeer indrukwekkend schouwspel en men laat zich niet door de toeristen van de wijs brengen. Wel bijzonder dat we dit hebben mogen aanschouwen.
Via de mooiste (en niet via de snelste) route rijden we terug naar ons hotel waar we een lekker biertje drinken op onze eigen veranda. We zien de zon ondergaan op onze eigen sawa's. Het kan slechter......
Vanavond dineren we in ons hotel want Ubud zelf is wel heeeeeel erg toeristisch. Morgen verkassen we naar het oosten van Bali, Candi Dasa. Om 8.45 uur worden we door Gus opgehaald en we gaan dan eerst naar een traditionele Barong dansvoorstelling.

Dag 16 Permuteran-ubud

Om kwart voor 9 worden we opgehaald door Ida Bagus Wiragunawan. Voor intimi Gustus en wij mogen hem Gus (spreek uit als het Engelse Goose) noemen. Gus woont vlakbij Denpasar en is vanochtend om 6 uur van huis weggegaan. Denpasar ligt bijna helemaal in het zuiden. Kun je zien dat Bali een stuk kleiner is dan Java. Gus kan slechts een paar woorden Nederlands dus vanaf nu praten we Engels.
We rijden langs de noordkust en bij Seririt gaan we de bergen in richting het zuiden. We rijden zodoende niet langs de Gitgit waterval want die is volgens Gus veel te toeristisch. We rijden langs de waterval van Munduk (Air terjun Munduk). We moeten daarvoor vanaf de parkeerplaats nog ongeveer 500 meter door het bos afleggen. Lekker koel flink naar beneden lopen. Heerlijk. Na bezichtiging van de waterval moeten we logischerwijs weer flink omhoog. Het zonnetje is inmiddels weer doorgekomen dus even flink zweten. Bij een kraampje langs de weg kopen we bananen. Altijd lekker en handig voor de kleine trek.
We rijden verder door de bergen en rijden weer langs hele series ansichtkaarten. Het ene plaatje na het andere plaatje komt voorbij. Diverse rijstterrassen links en rechts. Prachtig! Op ongeveer 1300 meter hoogte stoppen we tussen twee meren in, de zgn. Twin Lakes. Links het Buyan meer en rechts het Tamblingan meer. Het is helaas vrij bewolkt maar dat is normaal hier. Het begint hier 's ochtends vroeg altijd mooi maar tegen de middag komt de bewolking en later regen. We zijn op tijd om voor de regen weer weg te zijn. We rijden door tot het volgende meer, het Bratan meer. Hier bezoeken we een prachtig (Hindoeïstisch) tempelcomplex dat gedeeltelijk in het meer ligt: Ulun Danu Beratan. We zijn hier niet alleen maar dankzij de omvang van het complex en de tuin hebben we nauwelijks last van de drukte.
We vervolgen onze weg door de bergen en bij Pacung gaan we lunchen bij een restaurant met het meest mooie uitzicht wat je kunt bedenken. Over de gehele breedte van het terras uitzicht over hele hoge rijstterrassen. We hebben een tafeltje aan de rand van het terras met een fenomenaal uitzicht. Met zo'n uitzicht moet het eten wel goed smaken. Hier bieden ze het eten aan in de vorm van een buffet. We eten (te) veel. Dat komt niet echt door de kwaliteit van het eten maar wel door het uitzicht. Nog maar een bord vol scheppen om nog wat langer van het uitzicht te kunnen genieten. Vanuit Pacung gaan we verder naar het zuiden en stoppen bij een volgend tempelcomplex (volgens mij zijn er evenvel tempels op Bali als brommers op Java). Dit is de Pura Taman Ayun. Een mooi complex met een mooie tuin. Voor vandaag zijn we een beetje tempelmoe en zetten koers naar het hotel. Het programma voor morgen is iets omgegooid op ons verzoek. We willen graag gaan fietsen. De beleving is dan een stuk intensiever dan met de auto. En lopend is de actieradius weer wat te beperkt. Hoewel Gus niet op het fietsen was voorbereid hanteert hij het principe "de klant is koning" op een juiste manier. Terwijl wij de tempel bezoeken is hij al aan het bellen met diverse mensen. Als we bij de auto terugkomen heeft hij alles geregeld. Het oorspronkelijke ochtendprogramma (o.a. Balinese dansvoorstelling) is verzet naar de volgende dag en de fietsexcursie is voor morgenochtend ingepland. GGG, oftewel goed gedaan Gus!
Op het laatste stuk richting Ubud barst het noodweer inmiddels weer los en we raften verder richting ons hotel. Hotel is eigenlijk geen goed woord. Ook hier zijn het allemaal losse huisjes in een prachtige tuin met zelfs rijstvelden op het terrein! Weer een plaatje dus. Nu even wachten tot het droog wil worden want dan ziet het er vast en zeker nog mooier uit.
Als het bijna droog is nemen we een taxi naar Ubud centrum. We hebben al eerder gemerkt dat Bali gemiddeld wat verder ontwikkeld is dan Java. En Java is waarschijnlijk weer wat verder dan Sumatra. Op Bali leven veel mensen van het toerisme en dat is met name in Ubud goed te merken. Renesse is er niks bij. Souvenirwinkels, galerijen,  restaurants, bars, taxi's. En dat vele kilometers lang. Na een uurtje of wat slenteren hebben we wat souvenirs gescoord maar zijn we wel een beetje klaar met het toerisme. We eten nog wat in de stad en nemen snel een taxi terug naar het hotel. Daar drinken we koffie en vervolgens gaan we lekker op de veranda zitten en luisteren naar de krekels, vogels en kikkers op 20 meter afstand van de sawa's!
Selamat tidur!

Dag 15 Apenvermaak

Gisteravond voor het eerst wijn gedronken bij het eten. Echte Balinese muskaatwijn. Hij smaakt voortreffelijk bij de gegrilde tonijn en de Balinese rijsttafel. Tijdens het eten worden we nog toegezongen door een trio dames in traditionele kledij. Ook de bediening is traditioneel gekleed.
Vanochtend om 7 uur aan het ontbijt en een half uur later worden we door Nyoman de boswachter opgehaald. Na een klein half uur rijden komen we bij het National park. Eerst lopen we door het mangrovebos waar we 2 monitor lizzards weg zien duiken. Het is al erg warm en het zweten begint al. Na het mangrovebos gaan we het tropische oerwoud in. Vanaf dat moment begint het zweten dramatische vormen aan te nemen. Na enige tijd is er geen droog plekje meer aan m'n shirt en het water gutst van m'n gezicht. Overigens vertelt de gids dat het vandaag erg warm is. Nyoman vertelt e.e.a. over de bomen en planten. We zien een groep makaken en een reuze eekhoorn. De eekhoorn is inderdaad gigantisch. We zien hem eerst voor een aap aan! We gaan ook nog flink stijgen in het bos tot een prachtig uitzichtpunt met uitzicht over de Bali zee en op de bergen en vulkanen van Java. Er zijn ook nog een aantal Hindoeïstische tempels in het bos. Er komt net een grote familie aan die een ceremonie gaat houden. Alsof de makaken het weten. Ze komen overal vandaan om te zien of ze wat van de te offeren etenswaren kunnen bemachtigen. Met stokken worden ze door de familie weggejaagd. Op de terugweg lopen we langs de rivier en we horen grote plonzen in het water. Als we dichterbij komen zijn we beland in het aquapark van de makaken. Het zijn wederom net mensen. Ze klimmen de boom in en laten zich van een meter of 5 hoog in het water vallen. Sommigen maken zelfs een salto! Ze vallen ook regelmatig boven op elkaar wat natuurlijk eindigt in een grauw en een snauw. Een prachtig spektakel dat we aanschouwen tot ze letterlijk én figuurlijk afdruipen. Onderweg naar het beginpunt komen we nog diverse makaken tegen. Als we om half 12 terug zijn in ons resort zijn we helemaal doorweekt en duiken dan ook meteen de douche in om vervolgens heerlijk te lunchen met uitzicht op zwembad en de zee waar lokale vissers terugkomen van hun dagelijkse vistocht.
Inmiddels liggen we op een lekker bedje in de schaduw met aan de ene kant de zee en de andere kant het zwembad. We zwemmen in beide. Ook de zee is heerlijk warm en zout. Het duurt niet lang voordat we in het water zijn want het zwarte zand is loei en loei heet aan de voeten.
Waarschijnlijk zullen er vandaag niet zoveel vermeldenswaardige gebeurtenissen plaatsvinden. Het zal wel beperkt blijven tot cocktail, biertje, chips, dutje, boekje lezen, zwemmen, biertje, diner, wijntje en slapen. Daar wil ik jullie dus niet mee lastig vallen.
Morgen worden we opgehaald door een nieuwe chauffeur. Hij zal ons verder over Bali leiden. Volgende stop is Ubud. Daar komen we via een lange(ca 5,5 uur) maar mooie bergroute. Ubud ligt op een hoogvlakte dus daar zal het wat koeler zijn.

Dag 14 Bye, bye Java. Bali here we come

De zon schijnt vandaag weer volop. We zijn weer vroeg wakker. De sawa's zijn prachtig in de ochtendzon. Nog maar een "paar" fotos gemaakt. Er zijn blijkbaar niet veel gasten want er is geen ontbijtbuffet maar we krijgen een persoonlijk ontbijt dit keer. De tassen worden opgehaald en naar de auto gebracht. De rekening ligt al klaar. Creditcard erin en gaan. We vertrekken stipt om 8 uur en moeten nog één keer de Java-shake doorstaan voordat we op de normale weg komen. Via Banyuwangi rijden we in 1,5 uur naar Ketapang alwaar we de straat van Bali over gaan steken naar...........jawel, Bali. We nemen met enige weemoed afscheid van Java. Wat een prachtige natuur hebben we gezien hier en wat waren de mensen vriendelijk en wat was het eten lekker. Wat we ook niet snel vergeten is de drukte op West-Java, met name rondom Bandung.
Bye, bye Java, Bali here we come. We denken hier ook weer te kunnen genieten van de natuur, de mensen en het eten.
De ferry's tussen Java en Bali varen af en aan. We hoeven dus niet te lang te wachten voor we aan boord kunnen. De boot is een mix van het oude pontje bij Zijpe en de voormalige boot naar Zeeuws-Vlaanderen. Er is TV aan boord, je kunt eten kopen en natuurlijk kun je bidden in de Mushollah aan boord. Je zult maar net aan boord zijn terwijl er gebeden moet worden. Met de verplichte 5x bidden per dag voor de Moslims is die kans redelijk aanwezig. Cepy deelt links en rechts wat geld uit aan Polisi en andere mensen in uniformen. Het waarom is ons niet helemaal duidelijk. Ook moet hij zijn papieren nog laten zien en toestemming vragen om tijdelijk (ongeveer een uur) op Bali te mogen werken. Eerst moet de klok nog een uur verder vooruit. We rijden in een half uur naar ons hotel aan de Noord-West kust van Bali. Er ligt al een aankomstbrief van onze volgende chauffeur klaar. We nemen met pijn in ons hart afscheid van Cepy. We konden het heel goed met hem vinden. Cepy gaat terug naar zijn woonplaats Bandung. Hij is 10 dagen met ons op stap geweest. Daarvoor had hij een aantal dagen vrij in Jogyakarta en daarvoor was hij ook al een aantal dagen op stap geweest. Inclusief de terugreis is hij dus zo'n 3 weken van huis geweest. Altijd nog beter dan zwavel sjouwen in de Ijen vulkaan! Cepy moet nog ongeveer 2,5 dag rijden naar huis toe waarbij hij af en toe 2-3 uur in de auto zal slapen. Verder non-stop rijden! Wij zullen niet meer klagen als we naar Groningen moeten rijden ;-)
Onderweg naar onze verblijfplaats zien we dat er veel mensen het Hindoeïstische geloof aanhangen. Iedereen heeft een eigen tempel in de tuin. We zitten nu in een resort in Permuteran aan de Bali-zee. Weer een prachtig bloemrijk resort met weer een prachtige kamer/huisje. Er komen tijden de lunch een aantal vissersboten aan wal met grote manden gevuld met diverse vissoorten. Je zult hier dus wel ergens een vers visje kunnen eten.
We zullen wel moeten wennen aan het zwarte strand dus we duiken eerst het zwembad in en bezetten een ligbed in de schaduw want het is hier flink heet en vrijwel onbewolkt.
We doen een dutje, lezen een boek, maken een reisverslag, drinken een cocktail, drinken een biertje en bespreken een excursie voor morgen: we gaan een tocht van 3 uur maken door het nationale park. Dit bestaat uit mangrovebos en jungle. Vertrek 7.30 uur. Dresscode is lange broek, lange mouwen en dichte schoenen.
Het is inmiddels 19 uur en donker maar nog steeds erg warm. Dat zal morgen in het bos dus wel flink okselklotsen worden. We merken ook dat er hier veel muggen zitten. Daarom is ons bed voorzien van een klamboe en zijn er andere mugwerende voorzieningen.

Dag 13 Meer van chemische soep

Om 4.30 uur zitten we aan de toast, eieren, koffie, sap en fruit want om 5 uur worden we opgehaald door een jeep met chauffeur en gids. We zien sterren aan de hemel dus vooralsnog is het goed weer. Even wakker worden is er niet bij want de gids lult ons de oren van het hoofd. We moeten eerst 3 km kuilen overbruggen en daarna gaan we, over goede wegen, de bergen in. Wel heel steil omhoog met heel veel geslinger. Tijdens de rit zien we de zon opkomen. Een prachtig gezicht. In ongeveer 1,5 uur rijden we naar de voet van de Ijen vulkaan. Onze gids adviseert ons om eerst een pakje sigaretten te kopen! Pardon? Niet om zelf op te roken maar om uit te delen aan de dragers als we een foto willen nemen. Aha, duidelijk. We kopen dus een pakje kruidnagelsigaretten voor 50 eurocent (er zitten er maar 12 in). Het vertrekpunt ligt op 1800 meter boven zeeniveau. De rand van de krater ligt op 2400 meter. Het is dus een flink steile klim door het bos die ongeveer 2 uur zal duren. De gids vertelt veel werenswaardigheden en er zijn ook flink wat mooie uitzichtpunten. Al snel komen we de eerste dragers tegen die vanuit de krater komen. Gemiddeld dragen ze tussen de 70 en 80 kg pure zwavel bij zich met een soort juk van bamboe waar 2 manden aan hangen. Het ziet er uit als onvoorstelbaar zwaar werk en dat is het ook. De meesten doen 2 vrachten per dag. Eerst van 1800 meter naar 2400 meter. Daarna afdalen de krater in. Dit is bijzonder steil en gevaarlijk. Beneden in de krater, tussen de giftige zwaveldampen, moeten ze zwavel hakken. Dan manden vullen en met zo'n 75 kg op de schouders het hele pad terug. Onderweg wordt er regelmatig gepauzeerd. Dit is geen sport voor watjes. Onze gids vertelt dat het wel goed betaalt. Voor   2 goede vrachten (1 werkdag) ontvangen ze ongeveer 125.000 Rupiah. Ongeveer 10 euro. Voor een 6 daagse werkweek krijgen ze dus 60 euro contant in het handje. Geen pensioen, geen ziektekostenverzekering, etc. Ben je ziek of om andere redenen niet in staat om te werken: helaas pindakaas, geen geld. We spreken iemand die het in z'n rug heeft (ik al bij het idee). Hij kan vandaag maar 1 vracht doen en verdient dan dus de helft van normaal. Ze stoppen graag voor een foto (en een sigaret) om even te pauzeren. Vlak voor we de kraterrand bereiken ruiken we de zwaveldampen al. We hebben geluk dat het helder en zonnig weer is. Boven aan de kraterrand kijken zien we een onnatuurlijke blauw/groen meer en een aantal enorme zwavelblokken in de diepte. De vulkaan is erg actief en spuugt continu (giftige) dampen uit. Toeristen mogen niet naar beneden. De dragers moeten zelf hun zwavel hakken maar zijn wel verplicht om een gasmasker te drager beneden. Het meer schijnt te bestaan uit verschillende zwavel- en chloorverbindingen en heeft een pH (zuurgraad) van 0! Het meer is 900 meter lang, 300 meter breed en 200 meter diep. Een aardig bakje chemische soep. Heel lang zul je dus niet meer leven als je in het aanlokkelijke water springt. Alles bij elkaar weer een heel surrealistisch plaatje. Op de terugweg zien we verschillende groepen apen swingen in de bomen. Als we net in de jeep stappen om weer terug te gaan begint het te spikkelen. Tegen de tijd dat we bij ons resort aankomen is de regen in alle hevigheid losgebarsten. We zwemmen tegen de stroom in naar het resort. We moeten bij aankomst 1 meter overbruggen tussen de jeep en de overkapping bij de receptie en we zijn meteen zeiknat. Bij de receptie krijgen we een grote paraplu om bij ons huisje te komen. We staan tot de enkels in het water. Met een bakje koffie op de veranda wachten we af tot de regen stopt. Dat gebeurt na een half uur. Meteen breekt de zon door en is het weer flink warm. Binnen no time zijn alle plassen verdwenen en is het net alsof er niets gebeurd is. Dit heet dus een tropisch buitje.
Om 12 uur hebben we flink honger maar dat is ook niet zo gek na een ontbijt om half 5. Na de lunch laten we ons masseren door 2, dit keer jonge, dames. Bij mij is het deze keer aangenamer dan de vorige keer. Het zal toch niets te maken hebben met de leeftijd van de masseuse die dit keer maximaal de helft is ten opzichte van de vorige keer?
Na de massage gaan we alle inspanningen en belevenissen maar weer verwerken bij het zwembad. We zijn op dit moment alleen in het resort maar dat zal eind van de middag wel weer veranderen.

Dag 12 Het paradijs

Gisteravond hebben de bloemen en planten hier nog flink water gehad. Toen we gingen eten was het gelukkig nog bijna droog. Daarna ging het goed "los".
Vandaag weer een relaxte dag. We mogen van Cepy zelf zeggen hoe laat we vertrekken! Omdat we 's avonds vroeg slapen weten we dat we vroeg wakker zijn. Als we alles op het gemak doen kunnen we makkelijk om 9 uur vetrekken.
Het is weer prachtig weer en de tuin is heerlijk fris van de regen van gisteren. Kort na het vertrek bezoeken we een nieuwe thuisindustrie: de blikslager. Deze zijn veel in deze regio te vinden. Langs de weg zie je dus heel veel potten, ketels, pannen, lepels, etc. Het is mooi om te zien hoe ze van een plaat aluminium een ketel met inwendig rooster, handvat, deksel maken. We betalen 80 eurocent om rond te mogen kijken en vervolgen onze weg die weer door prachtige rijstvelden en bossen voert. We zijn lekker uitgerust en hopen dus niets te missen van de route die ongeveer 2,5 uur zal duren. We rijden naar de Ijen vulkaan op het meest oostelijke deel van Java.
Het is ook heel bijzonder om te zien wat ze allemaal op die brommertjes vervoeren. Van complete families, eetstalletjes, grote pakken riet, hout, mais, bamboestokken tot zelfs een tweepersoonsbed!
Bij Banyuwangi gaan we de bergen in richting Ijen. Via Licin komen we uiteindelijk uit bij een onverharde weg. Het percentage weg dat nog is ligt beduidend lager dan het percentage weg dat verdwenen is. Kortom: heel veel diepe kuilen en we hebben na 3 km de Javaanse massage voor vandaag wel weer gehad. Wat we dan te zien krijgen grenst aan het ongelooflijke! We hebben het ware paradijs ook in Indonesië weer gevonden. Een resort op een berg midden tussen de bossen en de prachtige rijstvelden. Dit is het plaatje wat op iedere Indonesië reisgids staat (of zou moeten staan). Waanzinnig gewoon. Ook het resort zelf is er één van de buitencategorie. Allemaal losse huisjes verspreid over de prachtige tuinen en een prachtig zwembad met uitzicht op de rijstvelden. Gazonnetjes waar de greenkeeper van de gemiddelde golfbaan stinkend jaloers op zou zijn. Ons huisje heeft een prachtige grote kamer met alles erop en eraan, eigen veranda met prachtig uitzicht. Weer een heerlijke relaxplaats voor vanmiddag en vanavond. Morgenochtend weer vroeg op om de Ijen vulkaan te beklimmen. Vertrek is om 5 uur! Morgenmiddag kunnen we hier weer heerlijk relaxen. Mogelijk zullen we dan ook weer een bezoek brengen aan de massagesalon op het resort.
De middag brengen we door bij het zwembad. Aan het einde van de middag doen we nog een kleine wandeling buiten het resort. We lopen door de rijstvelden. Bij alle sawa's is een ingenieus bewateringssysteem met schuiven en dammetjes waarbij ieder serie rijstvelden afzonderlijk bewaterd kan worden. Op veel sawa's wordt er geploegd met koeien en soms met buffels. Ook worden er regelmatig Japanse buffels (kleine tractoren) ingezet.
Als het donker is drinken we een heerlijke koude Bintang op onze veranda. We worden omsingeld met allerlei oerwoudgeluiden. Het was weer een geweldige dag. Vanavond maar weer op tijd naar bed.

Dag 11 Relaxdag

Vandaag onze eerste echte rustdag. Bij ons verblijf zit een prachtig zwembad temidden van een prachtige tuin. Dus als het weer een beetje meewerkt komen we deze dag wel door. Gisteravond zijn wel al vroeg gaan slapen dus zijn we ook weer vroeg wakker. We kunnen lekker alles op het gemakje doen: pelan-pelan zoals ze hier zeggen. In de tuinen wordt alweer druk gewerkt om alle dode bladeren te verwijderen. Het oude vrouwtje dat dit bij ons doet kan al niet meer rechtop lopen.
Als we ontbijten zijn alle andere huisjes al leeg. De rest is dus vroeg vertrokken. We hebben de ontbijtzaal voor ons alleen. Er zijn veel lokale producten zoals ananasjam, nootmuskaatjam(!), mozarella van koeienmelk én niet-zelfgemaakte hagelslag. De Nederlanders zijn blijkbaar een belangrijke doelgroep. Iedereen spreekt hier ook wel een mondje Nederlands. We reserveren voor vanmiddag een Javaanse massage :-))
Na het ontbijt bezoeken we de lokale markt. Veel groenten, rijst, mais, kroepoek, fruit, vis, kleren en kitsch. De meeste mensen begroeten ons hartelijk. Sommigen zijn eerst nog argwanend maar als we ze dan begroeten door ze in Bahasia goedemorgen (selamat pagi) te wensen is het ijs gebroken. Ze waarderen het zeer dat je een paar woorden van hun taal spreekt. Kinderen zwaaien en lachen volop. We mogen overal foto's van maken. We kopen nog wat bananen. Voordat de deal gesloten is heeft de verkoopster al 4 bananen bij ons naar binnen gepropt om de verschillende soorten te laten proeven. We proeven echter niet zoveel verschil en kopen een flinke tros voor 35 cent. We wilden ook nog een pomelo kopen maar die vinden we niet op de markt.
Het is al behoorlijk warm. Cepy is de auto aan het wassen. Hij heeft tenslotte ook een vrije dag! Wij verplaatsen ons naar het zwembad. We zijn helemaal alleen en kunnen in alle rust naar de krekels, vogels, wuivende palmbladeren én de Moskee luisteren. Dé moskee is eigenlijk geen goede term. We hebben een volledige Dolby surround beleving met een stuk of 4 moskeeën tegelijk. Best wel grappig als je er goed naar luistert. Het is bij het zwembad behoorlijk "van de pittige" zoals Kluk-Kluk zou zeggen maar het voordeel van een zwembad is dat er koelwater in de buurt is.
Na de lunch worden we opgehaald voor de Javaanse massage. Het is er één van het betere duw- en trekwerk. Wat hebben die vrouwen een kracht in hun handen! Ze weet ieder plekje waar iets niet lekker zit feilloos te vinden. Deze plekken krijgen dan extra aandacht -:(( Het is dus niet echt een massage om bij in slaap te vallen...
Daarna een lekker bakje thee op onze veranda. Heerlijk zo'n relaxdag.
Morgen een korte rit naar Ijen waar we vlakbij de vulkaan slapen. Overmorgen gaan we de vulkaan te voet beklimmen. Het schijnt dat ze hier nog met manden met brokken pure zwavel de vulkaan af komen.
Nog een vraag voor de scheikundigen: bij de vulkaan Tangkuban Perahu kwamen er dampen uit de bodem. Waarschijnlijk zwavelhoudend. Door sigarettenrook in deze damp te blazen ontstond er een reactie waarbij heftige rookontwikkeling plaatsvond. Is dit een reactie van nicotine met zwavel? Wie kan mij de scheikundige reactie geven/verklaren?

Dag 10 Bromo-Kalibaru

Half 8 zaten we vanochtend aan het ontbijt. Klinkt goed maar op dat moment hadden we al een flinke excursie achter de rug. We werden om kwart voor vier in de nacht opgehaald door een jeep. Vervolgens reden we in ongeveer 40 minuten naar het uitkijkpunt over de diverse vulkanen om vervolgens om omstreeks half 6 de zon op te zien komen. Eerst een flinke steile afdaling naar een zandvlakte met zwart zand. we snappen dat we een jeep moesten huren. De hellingen zijn zeer steil en een normale auto zou ook niet door het zand geploegd komen. Hoewel niet verwachtten dat we daar alleen zouden zijn was het toch wel iets drukker dan gedacht. Naast onze jeep waren er nog ongeveer 200. Helaas was het dusdanig bewolkt dat we nauwelijks iets van de opkomst van de zon hebben kunnen zien. Jammer maar helaas. Nadat het ons gelukt was onze jeep uit de kudde terug te vinden zijn we afgedaald tot ca. 2 km tot aan de voet van de Bromo. Onderweg zien we de rookpluimen al uit de vulkaan komen. We huren ter plekke een paard en starten de beklimming van de Bromo. De begeleiders hijgen en hoesten dat het een lieve lust is. Moeten ze maar niet zoveel roken. We rijden tussen de gestolde lavastromen door. Het laatste stuk moeten we zelf overbruggen: ruim 200 traptreden brengen ons naar de rand van de krater. De zwaveldampen slaan meteen op je keel dus ook wij moeten even flink hoesten. Zeer indrukwekkend om in het hart van deze actieve vulkaan te kijken. We dalen weer af, eerst via de trap en vervolgens te paard. De jeep brengt ons daarna weer naar het hotel waar we eerst ontbijten en vervolgens douchen. Om een uur of 9 gaan we weer verder afdalen met Cepy.
Hoewel we weer door prachtige ansichtkaarten rijden vallen we allebei regelmatig in slaap. Sorry Cepy maar we hebben nog wat in te halen. We rijden via Probolinggo (noordkust, aan de straat van Madura) weer naar het zuiden. We rijden tientallen kilometers langs een kanaal dat door de Nederlanders is aangelegd t.b.v. de irrigatie van de sawa's. tevens wordt het kanaal gebruikt als wasplaats voor kleren en personen, maar ook als openbaar toilet.
Het wordt weer wat warmer. We lunchen in Jember en daar is het echt vreselijk warm. Cepy belooft ons dat het daarna weer snel koeler zal worden. We moeten na de lunch nog anderhalf uur tot onze overnachtingsplaats Kalibaru. Daar slapen we 2 nachten en hebben we een beperkt programma dus kunnen we even bijkomen. Er stond voor morgen een plantagebezoek op het programma maar in overleg besluiten we om dat vanmiddag nog te doen. We bezoeken een stichting die een "mini-plantage" (25 hectare) beheert met name voor educatieve doeleinden. Kinderen krijgen daar les in het verbouwen van diverse groenten, fruit, kruiden, koffie, cacao, rijst etc. Met de opbrengsten van rondleidingen wordt de opleiding gefinancierd. We krijgen een educatieve rondleiding en een aantal demonstraties van het maken van koffie, palmsuiker en verder is het veel ruiken en proeven. Daarnaast zijn er ook veel bloemen en planten te bewonderen. Een prachtige ervaring. Aan het einde van de rondleiding krijgen we koffie/thee met gebakken banaan en een oliebol met ananas. Er wordt door de kinderen (5 tot 16 jaar) gedanst en gezongen in traditionele kleding. De kinderen zijn ook reuze handig in rietvlechten. We krijgen een aantal ornamenten aangeboden en zelfs een volledig rieten boeket dat bij trouwerijen veel gebruikt wordt als versiering. Daarna worden we door de kinderen uitgenodigd om samen te dansen. En natuurlijk zijn er nog souvenirs om te kopen, zoals kruiden, muziek instrumenten, placemats en nog veel meer.
Als het bijna donker is rijden we naar ons hotel, ook weer in prachtige koloniale stijl.  Op onze veranda voor ons huisje komen we bij van weer een prachtige dag.

Dag 9 Kediri-Malang-Bromo

In onze verblijfplaats Kediri is 70% van de beroepsbevolking werkzaam in de sigarettenindustrie. Deze stad is beroemd vanwege de sigaretten. Behalve pinda's en chocolade zitten er dus ook sigaretten in de mini-bar. Er wordt omzettend veel gerookt hier. Iedere man staat hier bijna continu met een sigaret in z'n mond. Helaas voor ons is het ook overal toegestaan om te roken. Ook in restaurants en in de lobby van het hotel. Zo zaten we gisteravond na het eten nog rustig wat te drinken in de lobby totdat er iemand vlak tegenover ons flink ging zitten paffen. Toen zijn we maar vertrokken. De rokende Nederlanders genieten hier natuurlijk extra van. Die zie je dus ook overal lekker stevig doorroken.
We rijden vandaag via Malang richting de Bromo waarbij we af en toe weer flink de bergen in gaan. Vlak voor Malang maken we nog een uitstapje de natuur in vlak bij Batu. We zien o.a. een flinke waterval (Coban Rondo) waarbij het water van 80 meter hoog naar beneden stort. We kijken ook nog een poos naar het gedrag van een grote groep apen. Dat blijft altijd boeien. Net mensen...
Onderweg komen we af en toe onvoorstelbare geluidsinstallaties tegen die heel veel lawaai produceren. Cepy vertelt ons dat dit bedoeld is om de wijde omgeving te laten weten dat er binnenkort een bruiloft plaats vindt. Dit begint meestal drie dagen voor de bruiloft.
Josee doet zich nog tegoed aan een geroosterde maiskolf voordat we richting Malang vertrekken. In Malang is er nog veel dat herinnert aan de Nederlandse koloniale tijd zoals een aantal kerken, het stadhuis, de Ijen boulevard met grote, van oorsprong Nederlandse huizen. En natuurlijk Toko Oen, dat sinds 1930 een populair eet- en drinkhuis is voor de Nederlanders. Alles is nog in zo goed als oorspronkelijke staat. Dat wordt bevestigd door een Nederlandse mevrouw die hier is geboren en vandaag na ongeveer 70 jaar voor het eerst weer terug is met een groot deel van haar familie. Het is nog precies hetzelfde volgens haar. En dat geloven we, kijkend naar het interieur, meteen!
We bezoeken ook nog de plaatselijke vogeltjesmarkt. Dit is dan ook nog een echte vogeltjesmarkt met heel veel vogels in heel veel kooitjes. Daarnaast ook veel andere dieren zoals katten, kippen, eekhoorns. Marianne Thieme heeft hier nog werk te doen. Meest vreemde wat we zien zijn kooien met kuikens in felle kleuren groen, blauw, geel, rood. Zouden deze kuikens later gekleurde eieren leggen? Hoeven we met Pasen geen eieren meer te schilderen!
Na de lunch wandelen we nog wat door het park. Vlak na ons vertrek uit Malang begint het flink te regenen. De straat verandert zo hier en daar weer in een kolkende rivier. Hoe moet dit wel niet in de natte tijd zijn?
Naarmate we dichter bij de Bromo komen gaan we steeds verder en dieper de bergen in. Het lijkt alsof we naar het einde van de wereld rijden. De auto moet regelmatig grote stukken in de eerste versnelling naar boven vanwege de steile hellingen. Dit duurt enkele tientallen kilometers! Het landschap verander: geen rijst meer maar veel groente. We zitten ruim boven de 2000 meter. Zelfs op de meest steile hellingen wordt groente verbouwd. Ook de mensen zijn veranderd: hier zijn ze wat strenger Moslim dan elders. We komen om kwart over 5 bij ons hotel aan. Het is inmiddels zo goed als donker.
Morgen moeten we een trui en jas aan voor de tocht. We vertrekken morgen om kwart voor 4 in de nacht. We rijden dan met een 4wd jeep naar een uitkijkpunt om de zon op te zien komen. Hopelijk is het niet al te bewolkt. Daarna rijden we naar de voet van de Bromo vulkaan. Beklimmen kan te voet of met een paard. We zullen waarschijnlijk voor het laatste kiezen.

Dag 8 Vijftig tinten gr.....oen

Vandaag een lange rit voor de boeg naar Kediri. We kunnen kiezen tussen een snelle route en een iets langere mooie route. Uiteraard kiezen we voor de mooie route door de bergen. Eerste stop is de Prambanan tempel. Dit is een Hindoeïstisch tempelcomplex dat al enkele keren door aardbevingen flink is beschadigd. De laatste keer in 2006. Inmiddels is het weer zo goed als volledig hersteld hoewel er nog wel wat legpuzzels te maken zijn aan de buitenkant. We mogen weer regelmatig op de foto met kinderen op schoolreis, met name meisjes. We krijgen te horen dat we mooi en knap zijn. Hoewel we dat natuurlijk al wisten is het goed om het nog eens te horen.
Onderweg zien we vele ambachten langs de weg. Grappige is dat deze altijd in groepen bij elkaar zitten. Zo zitten er tientallen kraampjes met dezelfde ananassen, kokosnoten, salak, smeedijzer, houtbewerking etc. naast elkaar. We zien prachtige teakhouten meubelen en veel bamboe. Er wordt hier (begrijpelijk) heel veel met bamboe gedaan. Naast een belangrijke component voor de huizenbouw wordt het ook gebruikt voor bruggen, stellingen, overkappingen, waterleidingen, doelpalen etc. Ook zijn er natuurlijk veel bedrijfjes voor onderdelen en reparaties aan de vele brommers. Waar ze uitlaten verkopen staat met grote letters "Knalpot" op de muur.
Ik sta ook nog steeds versteld dat we nog geen enkel ongeluk in het verkeer hebben gezien. Iedereen anticipeert geweldig op elkaar in deze chaos zonder verkeersregels. Dat laatste is overigens niet helemaal waar want we worden aangehouden door de Polisi. Chepy heeft ingehaald over een doorgetrokken streep! Blijkbaar zijn er dus toch regels. Normaal kost deze boete minimaal 200.000 Rupiah. Chepy haalt snel zijn portemonnee leeg voordat het raam open gaat. Door te laten zien dat er niet veel geld in de portemonnee zit kan de boete worden afgekocht met 100.000 Rupiah (ca. 8 euro). Je snapt natuurlijk wel waar dit geld blijft. Corruptie is een groot probleem in Indonesië.
We rijden via Solo (Surakart) de bergen tegemoet. We eten onderweg nog wat van de kroepoek die we in de kroepoekfabriek hebben gekocht. Onze darmen hebben het zwaar maar ze houden zich nog redelijk goed :-))
We rijden door het gebergte van de vulkaan Lawu. Deze vulkaan is niet meer actief. Tot 1500 meter zien we ontzettend veel rijstvelden. Omdat een rijstveld vlak moet zijn ivm het water moet er in bergachtige gebieden in terrassen gewerkt worden. Boven 1500 meter is het te koud voor rijst en daar wordt dan ook veel groente verbouwd. Veel kool, wortels, aardappelen en aardbeien. Ongeveer 2 uur lang rijden we door de meest fantastische landschappen. We stoppen regelmatig voor het maken van een foto. We kopen ook nog een mandje aardbeien. Ze smaken heerlijk zoet.
De vulkaan Lawu vormt de grens tussen Centraal-Java en Oost-Java. We zitten dus inmiddels in het oostelijke deel van Java. Grote bossen met teakhout, en dus langs de kant van de weg veel teakhouten meubelen, planken en balken. Josee spot nog een groep apen (black monkeys) in de bomen vlakbij de weg. Ook hier weer heel veel rijst. Het landschap is echter voornamelijk vlak dus terrassen zijn niet nodig. Hier wordt het verbouwen van rijst met name afgewisseld met suikerriet.
Voordat we in Kediri zijn moet er nog getankt worden. Bij de eerste vier pompen is er geen diesel meer. Bij de vijfde is er nog voorraad. Diesel kost hier 4500 Rupiah per liter, ongeveer 36 eurocent.
Kediri is niet echt een interessante stad. We houden de stadswandeling dus gauw voor gezien.
Morgen trekken we verder richting de Bromo vulkaan.

Dag 7b Ramayana

We worden om half zeven opgehaald door Cepy. Eerst een buffet met live muziek. Hoewel live? De gemiddelde leeftijd van de heren op de Gamelan lijkt 100. Bij het buffet is er sla en verse groenten. Daar nemen we lekker veel van. Er is ook een groep van 7 onsmakelijk geklede Amerikaanse jongeren bij het buffet. De dames zijn veel te dik en hebben veel te kleine kleren aan. Ze maken bovendien veel lawaai. We zijn benieuwd wat zij te zoeken hebben bij zo'n culturele happening.
Aansluitend aan het diner is er een dansvoorstelling van een bekend verhaal uit India, de Ramayana. Het is interessant vooral dankzij de prachtige kostuums. Het dansen en de muziek gaat ons snel vervelen. Het is wel leuk om een keer mee te maken. Een tweede keer is niet nodig. Gelukkig zit er een happy end aan het verhaal. Ze (Sinta en Rama) leefden nog lang en gelukkig. Het was nuttig dat we tijdens het eten al een briefing met de verhaallijn hadden ontvangen. Zo begrepen we tenminste wat er allemaal gebeurde.
Oh ja, de Amerikanen. Vier van de zeven waren na 5 minuten vertrokken. De rest heeft het nog tien minuten langer volgehouden. De voorstelling duurde anderhalf uur.
Bij terugkomst bij ons hotel ziet Josee de Amerikanen nog zitten: in een eettent! Het is tenslotte al twee uur geleden dat ze gegeten hebben........
Morgen een lange reis voor de boeg maar we mogen uitslapen. Cepy haalt ons om half acht op!

Nieuwe foto's

Inmiddels zijn er ook weer wat nieuwe foto's gepubliceerd. Klink op de link aan de rechterkant of klik hier

Dag 7 Fietsen langs de sawa's

Het doet wel een beetje pijn: we worden door de wekker om kwart voor 6 gewekt. Vertrek staat gepland voor 7 uur en we willen eerst rustig ontbijten. Het ontbijt is zeer overvloedig. Er zijn diverse hoeken met verschillende buffetten. We zitten inmiddels in het stadium dat we de warme Oosterse gerechten in de ochtend gaan mijden. We kiezen dus voor pancakes, eieren, toast, gebak, croissants, vers fruit, youghurt, sap en koffie. We worden weer stipt op tijd opgehaald door Ceppy. In een half uur rijden we naar Kampung Bantar, westelijk van Yogya. We worden daar ontvangen door Towil. Hij organiseert fietstochten in de omgeving en hij fungeert zelf als lokale gids. We kiezen uit een aantal oude Gazelles. Toch wel lekker zo'n oud leren zadel met echte veren. Ook bij deze tocht maken we kennis met de lokale bevolking en hun gebruiken. Iedereen die we tegenkomen, van jong tot oud,  lacht en zwaait vriendelijk. Mensen nodigen ons spontaan uit om binnen in hun huis te kijken. Ook hier doen de ballonnen het goed bij de plaatselijke jeugd. We gaan op bezoek bij een oude dame die matten van raffia weeft. Het huis is van hout, riet en bamboe. Met een mond vol pruimtabak gaat ze er flink tegenaan op haar weefmachine. Ze is bijzonder vriendelijk en vrolijk en wil na afloop graag met ons op de foto. Ze komt ongeveer tot mijn navel. Het is mooi weer en dus flink warm we zweten al flink alhoewel het fietsen niet zwaar is. We bekijken ook hier de plaatselijke gewassen. We zien hier ook veel watermeloenen, bonen en sojabonen maar vooral heel, heel, heel veel sawa's met rijst in alle stadia. We maken ook kennis met alle stappen in het productieproces. Er zijn mensen aan het snijden. Anderen slaan de korrels handmatig los. Enkelen doen dit met een "machine" waarbij je wel zelf moet trappen. Weer anderen zijn weer bezig met uitharken van de rijst op grote matten om de rijst te drogen. We mogen zelf meehelpen bij alle activiteiten. dus zweten we nog wat meer! Iedere familie heeft zijn eigen sawa en dus ook zijn eigen rijst. Omdat niet iedereen tegelijk oogst helpt iedereen elkaar.  Na rijst wordt er regelmatig een ander gewas verbouwd op dezelfde grond, bijv. watermeloenen of sojabonen. Onderweg doen we nog een picknick met lokale gerechten. Niet alles is even lekker maar de risoles zijn heerlijk. Het doet me weer denken aan mevrouw Hillebrand. Dit was een oudere Mevrouw uit Indonesië die in Zierikzee woonde en die met mijn ouders bevriend was. Bevriend betekent dus ook vaak en lekker Indisch eten :-)) Het fietsen was dus weer een prachtige gelegenheid om kennis te maken met het echte Indonesië. Ook dit   is een echte aanrader. Terug van de fietstocht bij Towil zijn huis mogen we ook zijn huis bekijken. In de woonkamer kruipt zijn 1 jarige dochter en zij heet......Amalia!
We zijn op tijd terug in Yogya om het paleis van de Sultan te bezoeken, het Kraton. Yogya is een bijzonder district met zijn eigen Sultan die hier in hoog aanzien staat. In het paleis worden verschillende culturen gemengd. Hier doen ze niet zo moeilijk. Het gedeelte waar de Sultan woont is afgescheiden voor toeristen. Van de gids horen we veel van de gebruiken rondom het sultanaat. De Sultan blijft in functie tot zijn dood en dan neemt de oudste zoon het over. De sultan mag meerdere vrouwen bezitten. De huidige sultan (nr. 10) is 66 jaar oud en heeft maar 1 vrouw en 5 dochters en 0 zonen. Als hij sterft wordt zijn oudste broer de nieuwe sultan en vervolgens diens zoon etc.
Na het paleisbezoek lopen we een stuk door de winkelstraat Jalan Malioboro. Het winkelen is niet echt aan ons besteed. Na een donut en een McFlurry nemen we een becak naar het hotel. De arme man moet flink trappen om ons voort te duwen. Het verschil met een riksja is dat je bij een becak met de fiets wordt geduwd en bij een riskja wordt je getrokken.
Na terugkomst is het 14 uur. In Nederland is het 9 uur. Ik bel dus eerst m'n vader om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Pa, ook via deze weg van harte gefeliciteerd met je 87e verjaardag!
Inmiddels zitten we weer bij het zwembad. Vanavond gaan we naar een traditionele wajang dansvoorstelling met diner vooraf.

Dag 6 Borobodur en omstreken

Gisteravond fantastisch gegeten. Zeer sfeervol en zeer lekker. Uitzicht op de uitgelichte Borobodur. We kiezen voor een specialiteit van Centraal-Java, Tumpeng Nusantara. Gele rijst, garnalen, vis in bananenblad, gegrilde kip, gecarameliseerde bonencake, bonen, saté van rundvlees met kokosnoot and zoete soja saus. Ook nemen we nog een heerlijk toetje. Josee gecarameliseerde banaan en zelf neem ik chocolade lava (krokante korst met vloeibare chocolade van binnen) met sabayon van mint met vanille ijs en aardbeien. Koffie drinken we in ons prieeltje in onze eigen tuin.
Vanochtend vroeg op. We worden (helaas te vroeg) gewekt door onze Moslim vrienden. Korte nacht dus. We nemen het ontbijt weer mee. Op naar de Borobodur. Daar zijn we binnen 10 minuten. Het is nog erg rustig om kwart over 6 :-)) Voor specifieke informatie over dit Boeddhistische heiligdom, zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Borobudur. Het staat op de werelderfgoedlijst
Het is een zeer indrukwekkend bouwwerk dat gebouwd is rond 800! Ook de uitzichten zijn bijzonder mooi met de mistflarden die nog in de bossen hangen bij de Merapi vulkaan. Als wij bijna rond zijn wordt het steeds drukker. Ook grote groepen met kinderen op schoolreis. Die zijn we mooi voorgebleven. Veel kinderen lijken niet veel grote blanke mensen gewend te zijn. We worden vaak stiekem en minder stiekem bekeken. We worden ook gevraagd om samen met enkelen op de foto te gaan. We worstelen ons nog langs enkele honderden kraampjes met souvenirs. Hierna bezoeken we nog 2 kleinere Boeddhistische tempels die ook onderdeel zijn van het Unesco project. Het zijn de Mendut en de Ngawen tempel.
Na de tempels bezoeken we een kleine gemeenschap vlakbij de Borobodur. Daar is een project gestart vanuit de Coöperatie om de kleine en arme dorpen meer te laten profiteren van de aantrekkingskracht van de Borobodur. Er worden rondleidingen gegeven door lokale gidsen waarbij het dagelijkse leven aldaar wordt getoond. De rondleiding duur ruim 2 uur en gaat grotendeels met paard en wagen (Andong). Niet speciaal voor de toeristen maar het is een lokaal transportmiddel. We krijgen uitleg over alle gewassen die verbouwd worden. Zoals cassave, chili pepers, papaja, suikerriet, salak, katoen of kapok, etc. Salak is een sterk bedoornde palm waar vruchten aan komen die heel veel in deze regio verhandeld worden. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Salak_(plant)
We bezoeken de lokale kroepoekfabriek. Dat wil zeggen de werkplaats van een oudere dame. Dit soort ambachten worden vanuit de coöperatie weer geholpen met hun bedrijfsvoering vanuit de opbrengsten van de rondleidingen. Elders krijgen we lokale snacks te eten en thee te drinken en tevens een demonstratie van Gamelan muziek van de gids met een oudere vrouw en een klein jongetje dat van de straat wordt geplukt. Na de demonstratie moeten we er natuurlijk zelf ook aan geloven. Na Angklung kunnen we dus ook Gamelan spelen. Eindelijk worden mijn muzikale talenten ontdekt!
Alle mensen in de kampungs waar we langs gaan zijn zeer vriendelijk. Dit komt waarschijnlijk ook omdat iedereen beter wordt van de opbrengsten van de rondleidingen. Ze zien de toeristen niet als een bedreiging. Josee maakt ook nog heel veel (kleine) vrienden door het uitdelen van ballonnen. Deze vinden gretig aftrek bij de jeugd. Al met al een hele leuke, leerzame kijk op het dagelijkse leven en bovendien goed voor de ontwikkeling van de streek.
Onze chauffeur Chepy brengt ons via kleine wegen en dorpjes bij ons hotel in Yogyakarta. Het is hotel Phoenix en is gebouw in de oude Nederlandse koloniale stijl. Ook weer zeer sfeervol. Vanmiddag zijn we dus vrij. Dit verslag komt dus bij het zwembad vandaan....
Morgen weer vroeg op. We gaan o.a. fietsen op het platteland met een lokale gids.

Dag 5 Trans-Java expres

Oeps, even slikken als de wekker om kwart over 5 gaat. Het is al bijna licht dus dat helpt om wakker te worden. Om 6 uur stappen we in de auto. Adam heeft de ontbijtboxen al opgehaald. We ontbijten in de auto met Nasi goreng, ei, kroepoek, komkommer, vers fruit, koffie en jus d'orange! Het is voor Javaanse begrippen bijzonder rustig op de weg. We zijn binnen drie kwartier op het station. Gisteren deden we over ongeveer dezelfde route nog ongeveer 2 uur. Adam laat niets aan het toeval over en wijst ons de weg tot we op onze gereserveerde stoel zitten. We nemen afscheid. We hebben nog 3 kwartier tijd voordat de trein vertrekt. Als we nog even de trein uitgaan om een foto te nemen loopt Adam ook nog rond. Hij schrikt dat we de trein uitgegaan zijn. Hij verzekert ons dat we niet moeten vergeten in te stappen. We beloven om dat te doen :-))
We zitten in de Eksecutiv klasse. Een soort business class met ruime stoelen, airco, TV, krant en toilet. Voor 7 uur treinen in deze klasse betaal je 24 euro p.p. Meer voor de toeristen dus. Stipt om 8 uur rijden we weg uit Bandung. Ons was verteld dat het een erg mooie rit is en daarmee is niets teveel gezegd. We rijden door bergen, dalen, dorpjes en heel veel rijstvelden. De trein stopt niet om foto's te maken dus we maken er veel vanuit de trein. Zelfs na meerdere uren blijft het landschap nog steeds zeer idyllisch. Dit is het Indonesië zoals we ons voorgesteld hadden. Vandaag ook geen last van auto's en brommers :-))
Onderweg wordt er een paar keer gestopt waarbij de verkopers en bedelaars onze aandacht proberen te krijgen. We rijden via Ciawi, Tasik Malaya, Ciamis, Banjar Centraal Java in. Na Home alone 2 (leuk zo'n kerstfilm in de zomer) krijgen we nu 101 Dalmatiërs voorgeschoteld. De temperaturen lopen nu flink op. De airco krijgt het niet meer aangekoeld maar het is nog steeds aangenaam. Het landschap verandert: iets minder bergen en iets minder idyllische rijstvelden. Toch nog steeds heel mooi overigens.

We komen precies volgens schema aan in Yogyakarta. We zien vanuit de trein onze nieuwe chauffeur al staan. Het verkeer hier is een verademing vergeleken met West-Java. We rijden in 1,5 uur naar ons hotel vlakbij de Borobodur. Sterker nog: we kunnen de Borobodur zien vanaf het hotelterrein. Het terrein is een oase van rust en groen.  Even is de rust weg als de moskeeën uit de buurt klantjes gaan winnen maar dat is gelukkig van korte duur. We hebben een eigen huisje helemaal in stijl met uitzicht op rijstvelden. Het is hier geweldig mooi. We krijgen een high tea aangeboden in het restaurant, volledig in koloniale stijl. Jammer dat we hier maar 1 nacht blijven......
Inmiddels heeft iemand weer aan de lichtschakelaar getrokken en is het ineens pikkedonker. Ook ons dagelijkse regenbuitje hebben we weer achter de rug. Eerst opfrissen en dan maar weer lekker eten......
Morgen weer vroeg op en richting Borobodur.

Dag 4 Van vulkaan via thee naar muziek

Dag 4 Zaterdag 11 mei

Na wederom een goede nachtrust en overvloedig ontbijt vandaag een volle dag voor de boeg. We rijden eerst naar de vulkaan Tangkuban Perahu op 1800 meter boven zeeniveau. Het is weer behoorlijk druk. In het weekend is dit een populair gebied voor binnen- en buitenlanders. We worden gedropt bij de bovenste krater en lopen daarna met een gids naar de volgende krater. Daar kunnen we de activiteit zelf aanschouwen. Op diverse plaatsen komt stoom en/of kokend water uit de bodem. Ook de gele zwavelafzettingen zijn overal, evenals de lucht van rotte eieren. Waterbassins zijn er in diverse temperaturen van 35 tot 100 graden. Je kunt in het laatste bassin een eitje koken. De tocht naar de 2e krater en verder naar de parkeerplaats gaat door het bos. We genieten daar echt van de rust. Het is dus een heerlijke wandeling.
Na de krater rijden we door de diverse theeplantages naar de theefabriek. In tegenstelling tot Maleisië krijgen we hier alle productiestappen goed te zien. Aan het eind krijgen we uiteraard een kop zwarte thee en 2 doosjes thee als aandenken. Hierna gaan we zwemmen in zwavelhoudend water. Erg warm water en het schijnt zuiverend te werken. Dat is dus even mooi meegenomen. We pakken daar meteen even de lunch mee. Het wordt nasi goreng deze keer. Na de lunch vertrekken we naar Bandung voor een bezoek aan de Angklung school. Angklung is een muziekinstrument van bamboe. Voor iedere toonhoogte heb je een aparte angklung. We wisten van tevoren niet precies wat we konden verwachten maar het was een geweldige voorstelling met een combinatie van muziek, voorstellen met Wajang poppen en dans. Dit alles door kinderen van kinderen van ca. 6 tot 16 jaar oud. Ook op een hele leuke manier gepresenteerd in verschillende talen. Een van de angklung groepen is al op toernee geweest naar Zwitserland en Amerika. Ze spelen ook eigentijdse muziek van bijv. Queen. Onderdeel van de show is dat het publiek voorzien wordt van een angklung. Iedereen heeft dus en eigen angklung van een bepaalde toonhoogte. Met handgebaren wordt aangegeven welke angklung op welk moment moet spelen. Het klinkt goed al zeg ik het zelf ;-) Aan het eind van de show gaan alle kinderen het publiek in om iemand uit te kiezen die mee mag dansen. Mij durven ze helaas niet te vragen maar Josee behoort wel tot de happy few en ze wordt gekozen door een zeer vriendelijk en enthousiast jongetje waarmee ze dus de slotdansen mee mag doen. Hiermee komt een prachtige show tot een schitterend eind.
Het duurt ongeveer anderhalf uur, 200.000 auto's en 400.000 brommers voordat we weer bij het hotel zijn. We laten ons hierna door Adam naar Het centrum van Lembang rijden om te eten. We eten bij een lokaal eettentje met sfeervolle TL verlichting en Engels voetbal op TV. We bestellen lukraak wat van de kaart en van de vitrine. Kroepoek en bananen staan al op tafel voor de pak. Grote beker thee erbij en eten maar. Het is niet nodig om alles op te eten. Je betaalt alleen wat je opeet. Na het eten komen ze kijken wat er over is en dan volgt de rekening van maar liefst 5 euro. Hierna lopen we in ongeveer 15 minuten langs allerlei gaten in de weg naar het hotel.
Morgen worden we om 6 uur opgehaald en worden we in Bandung op de train naar Yogjakarta gezet. Niet uitslapen dus deze keer.  

Dag 3 Bogor-Puncak-Bandung

Vrijdag 10 mei

Tegen alle verwachtingen in een prima nacht gehad. Om 21 uur zijn de luiken dichtgegaan. Uiteindelijk tot 6.30 uur geslapen. Flink wat uren bijgeslapen dus.
Na een zeer overvloedig ontbijt worden we stipt om 8 uur opgehaald door Adam.
We beginnen aan een flinke reis richting Bandung. Jakarta uit rijden gaat redelijk soepel. Aan de andere kant van de weg staan flinke files om de stad in te komen. We rijden naar Bogor om het presidentiële paleis en de botanische tuin te bezoeken. Eerst gaan we echter naar een huisatelier waar een familie de traditionele West-Javaanse Wajang poppen maakt. Opa snijdt de koppen uit Lame Wood. Broer beschildert de poppen. Beide zitten van 's ochtend vroeg tot 's avonds in de kleermakerszit... Oma maakt de kleren. Andere broer doet de PR: ontvangst en rondleiding. We krijgen thee met gebakken banaan aangeboden (dit hoort natuurlijk ook bij de PR). Alle poppen worden handgemaakt en worden alleen vanuit huis verkocht. We kopen 2 poppen en 2 maskers. De extra ruimte en gewicht voor souvenirs is nu dus al op ;-) Ze zijn echt mooi en authentiek. We rijden vervolgens richting botanische tuin. We dachten dat het verkeer vooral in Jakarta erg druk zou zijn maar ook in Bogor is het weer gigantisch druk met weer vooral weer auto's, brommers en heel veel Ankots (Angkutan kota oftewel stadsbusjes). De tuin is erg groot. Je rijdt dus ook gewoon met de auto door de tuin of beter park. Je kunt stoppen en wandelen waar je wilt. Het ziet er allemaal heel verzorgd en mooi uit. Veel soorten orchideeën in alle kleuren en maten. Het paleis is niet geopend voor publiek. We kunnen dus alleen een foto maken. Ook bezoeken we nog een Nederlandse begraafplaats met koloniale voorvaderen. Daarna via de Puncakpas richting Bandung. Dit is een smalle, drukke weg met heel veel kraampjes langs de weg. Het landschap wordt mooier en mooier dankzij de theeplantages. Bovenop de pas stoppen we om te lunchen. Josee eet Mie Goreng en zelf kan ik de saté niet weerstaan.
Het landschap verandert wederom en zien steeds meer rijstvelden. Het weer wordt echter minder en het begint te regenen. De rest van de middag zal het geregeld regenen. Soms zacht maar soms een echte hoosbui waarbij de weg hier en daar verandert in een kolkende rivier. Een flink stuk rijden naar Bandung met wederom heel veel auto's en brommers. Volgens mij is het hier heel makkelijk om je rijbewijs te halen want verkeersregels lijken niet te bestaan. Auto en brommers krioelen door elkaar heen. Brommers en auto's die links en rechts inhalen, toeteren, bumperkleven. Alles lijkt toegestaan en geaccepteerd te worden. Geen middelvingers of boze gezichten. Dat er niet ieder dag tientallen doden vallen is ons een wonder. Zeker als je ziet dat men regelmatig met complete gezinnen op de brommer zit en dat lang niet iedereen een helm draagt. Iedereen lijkt wel goed om te gaan met deze chaos en alles gaat goed. Anticiperen is het toverwoord. Er zijn weinig stukken weg waar geen kramen staan met fruit, groente, eten, banden, brommers, etc. Zo rijden we nog een paar uur door de drukte naar Bandung en daarna door naar Lembang waar we overnachten. Het hotel ziet er weer prima uit en we besluiten om daar gebruik te maken van een Mexicaanse BBQ. Dit valt echter een klein beetje tegen. We zijn de enigste gasten en er wordt ook een gewelddadige futuristische film vertoond met zeer hard geluid. Niet echt een romantische omgeving. Het regent opnieuw flink. Hopelijk is het morgen overwegend droog.
We worden om 9 uur opgehaald. Uitslapen dus......

Foto's

Inmiddels is het zelfs gelukt om een aantal foto's te publiceren. Aan de rechterkant vind je onder het kopje "Links" een item "Foto's". Hier vind je een aantal foto's en we hopen er af en toe wat aan toe te voegen......

Dag 2 - Jakarta

Uiteindelijk viel het mee met de vertraging. Slechts 10 minuten na planning gaan we de lucht in. Het vliegtuig is niet druk bezet. Onderweg krijgen we ons tweede ontbijt van deze dag geserveerd. Het eerste was al om 4 uur in de ochtend dus dit ontbijt gaat er om half negen wel weer in...
Er kan nu niet zoveel meer misgaan met de heenreis. Alhoewel, de koffers moeten we eerst nog van de band af zien komen en ook valt nog te bezien of we inderdaad opgewacht worden in Jakarta. Komt vast goed.

Het kwam dus inderdaad goed: de tassen kwamen keurig van de band. Voordat we echter zover waren moest er eerst nog een visum aangeschaft worden. Dit duurde gelukkig niet zo lang. Alleen eigenlijk en kwestie van formulier invullen, overhandigen, stempelen en natuurlijk betalen. Och, die 20 euro per persoon kan er nog wel van af. Nadat de tassen opgehaald zijn eerst maar even geld pinnen. We pinnen allebei 1 miljoen Rupiah. Voor 80 euro ben je hier al miljonair!
Als we de vertrekhal van Soekarno Hatta International airport verlaten krijgen we de eerste cultuurschok van de dag: beklemmende hitte, hoge luchtvochtigheid, smog, gigantisch veel krioelende mensen en zeer chaotisch verkeer. Desalniettemin vinden we al snel onze contactpersoon Adam die met een bord "Vos" ons op staat te wachten. We duiken meteen het chaotische Jakarta in. Wat een chaos. Voor ons gevoel miljoenen brommertjes en miljoenen auto's, schijnbaar zonder duidelijke verkeersregels. We waren in Maleisië wel wat gewend maar Jakarta met 15 miljoen inwoners overtreft dit vele malen.
Adam spreekt een beetje Nederlands maar hij begrijpt niet alles. Op alle gesloten vragen antwoordt hij met "ja". Hij doet echter zijn stinkende best. Hij heeft zijn kennis van het Nederlands via Google translate en een boekje vergaard. Een echte autodidact dus.
We rijden direct naar het hotel. Een zeer sjiek hotel redelijk in het centrum van Jakarta. Het is echter nog maar 10 uur dus er zijn nog geen kamers vrij. We willen ons echter toch wel even opfrissen voordat we de stad in gaan. We wachten dus geduldig. Wij in de lobby en Adam in de parkeergarage. We slaan eerst nog een rokerskamer af maar uiteindelijk hebben we om 11 uur een kamer. Heerlijk douchen en schone kleren aan. Daarna sturen we een SMS naar Adam dat hij uit de garage kan komen ;-)
We storten ons weer in het hectische verkeer en bezoeken o.a. Het Selamat Datang (welkom) monument, Monas (nationaal monument), presidentieel paleis, havengebied Sunda Kelapa en meer, maar daarover later meer. In het havengebied worden we ontvangen door een gids waarvan wij denken dat hij even kort iets zal vertellen. Dat vertellen lukt wel maar kort is het niet. We sjokken 2,5 uur achter hem aan. Daar hadden we niet op gerekend maar we krijgen ontzettend veel te zien én te horen. We beginnen bij de traditionele Makassaarse vrachtschepen die goederen vanuit Jakarta naar de andere eilanden brengen. We gaan zelfs aan boord van de schepen. Eerst over een smalle loopplank van enkele meters lang maar daar gaat Josee natuurlijk niet overheen. Ik loop dus al over verschillende schepen waar zakken met cement, meel, gasflessen nog gewoon met de hand gestapeld worden in het ruim. Hard werk en bijzonder smerig. Onze gids heeft voor Josee ergens een iets minder erge loopplank ontdekt en hij krijgt haar lopend over gasflessen toch aan boord. Josee heeft in haar jurkje flinke aandacht van de havenarbeiders. Dat vinden ze toch wel interessant. Na de boten gaan we achtereenvolgens naar de visserswijk, de vismarkt en het voormalige VOC aanmeerterrein. We steken het water over met een klein privébootje en worstelen ons door het plastic en de drollen heen. We lopen daarna bijna door de huizen van de mensen heen. En geloof me, het zijn niet de meest frisse toestanden die we zien. De mensen vinden het geen probleem als er foto's genomen worden. De gids wijst ons nog op een automatisch toilet. Dat wil zeggen: een gat in de steiger waarbij alles rechtstreeks in het water valt :-(( Vis ligt op straat te drogen, kippen worden met dertig tegelijk (levend) op één fiets gebonden etc. Kortom, we ervaren de ene na de andere cultuurschok.... Als rode draad door het verhaal loopt het VOC verleden van de Nederlanders. Dat verleden wordt hier nog behoorlijk positief gekoesterd. We zien nog diverse overblijfselen uit de koloniale tijden. Het allermooist vinden we Café Batavia op het Fatahilliah plein. Een prachtig restaurant dat nog volledig koloniaal aan voelt. Het plein is erg druk met allerlei artiesten en hun publiek. Het doet ons denken aan het centrale plein van Marrakech, Djemaa el Fna. We lunchen bij Batavia en bestellen sate ayam. Kipsaté dus. We krijgen een bord vol met 10 stokjes saté per persoon en witte rijst erbij. Het smaakt heerlijk. Josee vers ananassap erbij en het tropische gevoel is er weer helemaal.
Zo hebben we op dag 2 al gigantisch veel gezien en beleefd. Na terugkomst in het hotel ploffen we nog even het zwembad in en drinken een cocktail en een Bintang biertje. Door de late en overvloedige lunch hebben we geen honger. We drinken alleen koffie met gebak en gaan vroeg naar bed. Morgen om 8 uur vertrek richting Bandung.

Vertrek

Dinsdag 7 mei
Na het avondeten rijden we eerst naar Delft om Thijs op te halen. Hij brengt ons op Schiphol en neemt de auto weer mee. Het is rustig op de weg en we zijn netjes op tijd bij ons Ibis hotel. We kijken nog wat TV en gaan vroeg slapen.

Woensdag 8 mei
Na een onrustige nacht (zoals gewoonlijk) gaan we op het gemak ontbijten. Om 8 uur gaan we met de shuttle bus naar Schiphol. We leveren eerst de bagage af en gaan daarna meteen de douane door. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd. Ik krijg nog te horen dat Leo geblesseerd geraakt is en zaterdag niet kan tennissen. Ik kom nog heel even in de verleiding om te blijven maar dat duurt niet zo heel lang ;-)
Om 11.15 uur vertrekken we voor een vlucht van 12,5 uur..........
Om 23.30 uur Nederlandse tijd arriveren we in Singapore. Het is toch weer meegevallen. Met eten, drinken, slapen, TV kijken, lezen, spelletjes komen we de tijd goed door. Slapen lukt matig. Josee slaapt maar liefst 3 uren. Ikzelf iets minder. Ook deze pillen zijn dus voor ons nog niet zwaar genoeg.
We zijn keurig op tijd op het vliegveld van Singapore. We komen aan op gate E20 en vertrekken van E11. Dat is dus mooi geregeld. We kijken nog wat rond en drinken koffie bij Starbucks. Om 7.40 uur vertrekt de vervolgvlucht naar Jakarta. We komen daar om ongeveer 9.25 uur aan en dan gaat de vakantie echt beginnen!
Bij het boarden voor de vlucht naar Jakarta moeten we nog de nodige papieren invullen voor het verkrijgen van een visum. Er wordt enige vertraging aangekondigd dus we hebben tijd om alles alvast in te vullen. Ben benieuwd hoeveel de vertraging gaat zijn,

Aftellen

Het echte aftellen is begonnen. Vanochtend ingecheckt voor de vlucht naar Singapore. Hopelijk zijn de vliegtuigen van Singapore Airlines sneller dan de website om in te checken. Wat een drama was dat. In eerste instantie niet eens in kunnen loggen. Later wel gelukt maar nog niet de boarding pass kunnen printen. Dat heb ik vanavond dan maar gedaan. De tassen zijn inmiddels zo goed als gepakt. Daar moeten alleen nog wat laatste kleine dingetjes bij. Morgenavond eerst naar Delft om Thijs op te halen. Hij brengt ons bij het Ibis hotel bij Schiphol en neemt dan de auto weer mee terug. Hij mag dan 3,5 week de auto gebruiken. In ruil daarvoor moet hij ons wel op zaterdag 1 juni om 7 uur 's ochtends op Schiphol halen. Hij moest er dus wel even goed over nadenken ;-)
Onze vlucht staat gepland voor woensdagochtend 11.15 uur. We kunnen dus op het gemak ontbijten en de shuttle bus naar Schiphol nemen. Zo beginnen we dus relaxt aan de vakantie..............