Dag 8 Vijftig tinten gr.....oen

Vandaag een lange rit voor de boeg naar Kediri. We kunnen kiezen tussen een snelle route en een iets langere mooie route. Uiteraard kiezen we voor de mooie route door de bergen. Eerste stop is de Prambanan tempel. Dit is een Hindoeïstisch tempelcomplex dat al enkele keren door aardbevingen flink is beschadigd. De laatste keer in 2006. Inmiddels is het weer zo goed als volledig hersteld hoewel er nog wel wat legpuzzels te maken zijn aan de buitenkant. We mogen weer regelmatig op de foto met kinderen op schoolreis, met name meisjes. We krijgen te horen dat we mooi en knap zijn. Hoewel we dat natuurlijk al wisten is het goed om het nog eens te horen.
Onderweg zien we vele ambachten langs de weg. Grappige is dat deze altijd in groepen bij elkaar zitten. Zo zitten er tientallen kraampjes met dezelfde ananassen, kokosnoten, salak, smeedijzer, houtbewerking etc. naast elkaar. We zien prachtige teakhouten meubelen en veel bamboe. Er wordt hier (begrijpelijk) heel veel met bamboe gedaan. Naast een belangrijke component voor de huizenbouw wordt het ook gebruikt voor bruggen, stellingen, overkappingen, waterleidingen, doelpalen etc. Ook zijn er natuurlijk veel bedrijfjes voor onderdelen en reparaties aan de vele brommers. Waar ze uitlaten verkopen staat met grote letters "Knalpot" op de muur.
Ik sta ook nog steeds versteld dat we nog geen enkel ongeluk in het verkeer hebben gezien. Iedereen anticipeert geweldig op elkaar in deze chaos zonder verkeersregels. Dat laatste is overigens niet helemaal waar want we worden aangehouden door de Polisi. Chepy heeft ingehaald over een doorgetrokken streep! Blijkbaar zijn er dus toch regels. Normaal kost deze boete minimaal 200.000 Rupiah. Chepy haalt snel zijn portemonnee leeg voordat het raam open gaat. Door te laten zien dat er niet veel geld in de portemonnee zit kan de boete worden afgekocht met 100.000 Rupiah (ca. 8 euro). Je snapt natuurlijk wel waar dit geld blijft. Corruptie is een groot probleem in Indonesië.
We rijden via Solo (Surakart) de bergen tegemoet. We eten onderweg nog wat van de kroepoek die we in de kroepoekfabriek hebben gekocht. Onze darmen hebben het zwaar maar ze houden zich nog redelijk goed :-))
We rijden door het gebergte van de vulkaan Lawu. Deze vulkaan is niet meer actief. Tot 1500 meter zien we ontzettend veel rijstvelden. Omdat een rijstveld vlak moet zijn ivm het water moet er in bergachtige gebieden in terrassen gewerkt worden. Boven 1500 meter is het te koud voor rijst en daar wordt dan ook veel groente verbouwd. Veel kool, wortels, aardappelen en aardbeien. Ongeveer 2 uur lang rijden we door de meest fantastische landschappen. We stoppen regelmatig voor het maken van een foto. We kopen ook nog een mandje aardbeien. Ze smaken heerlijk zoet.
De vulkaan Lawu vormt de grens tussen Centraal-Java en Oost-Java. We zitten dus inmiddels in het oostelijke deel van Java. Grote bossen met teakhout, en dus langs de kant van de weg veel teakhouten meubelen, planken en balken. Josee spot nog een groep apen (black monkeys) in de bomen vlakbij de weg. Ook hier weer heel veel rijst. Het landschap is echter voornamelijk vlak dus terrassen zijn niet nodig. Hier wordt het verbouwen van rijst met name afgewisseld met suikerriet.
Voordat we in Kediri zijn moet er nog getankt worden. Bij de eerste vier pompen is er geen diesel meer. Bij de vijfde is er nog voorraad. Diesel kost hier 4500 Rupiah per liter, ongeveer 36 eurocent.
Kediri is niet echt een interessante stad. We houden de stadswandeling dus gauw voor gezien.
Morgen trekken we verder richting de Bromo vulkaan.