Dag 2 - Jakarta

Uiteindelijk viel het mee met de vertraging. Slechts 10 minuten na planning gaan we de lucht in. Het vliegtuig is niet druk bezet. Onderweg krijgen we ons tweede ontbijt van deze dag geserveerd. Het eerste was al om 4 uur in de ochtend dus dit ontbijt gaat er om half negen wel weer in...
Er kan nu niet zoveel meer misgaan met de heenreis. Alhoewel, de koffers moeten we eerst nog van de band af zien komen en ook valt nog te bezien of we inderdaad opgewacht worden in Jakarta. Komt vast goed.

Het kwam dus inderdaad goed: de tassen kwamen keurig van de band. Voordat we echter zover waren moest er eerst nog een visum aangeschaft worden. Dit duurde gelukkig niet zo lang. Alleen eigenlijk en kwestie van formulier invullen, overhandigen, stempelen en natuurlijk betalen. Och, die 20 euro per persoon kan er nog wel van af. Nadat de tassen opgehaald zijn eerst maar even geld pinnen. We pinnen allebei 1 miljoen Rupiah. Voor 80 euro ben je hier al miljonair!
Als we de vertrekhal van Soekarno Hatta International airport verlaten krijgen we de eerste cultuurschok van de dag: beklemmende hitte, hoge luchtvochtigheid, smog, gigantisch veel krioelende mensen en zeer chaotisch verkeer. Desalniettemin vinden we al snel onze contactpersoon Adam die met een bord "Vos" ons op staat te wachten. We duiken meteen het chaotische Jakarta in. Wat een chaos. Voor ons gevoel miljoenen brommertjes en miljoenen auto's, schijnbaar zonder duidelijke verkeersregels. We waren in Maleisië wel wat gewend maar Jakarta met 15 miljoen inwoners overtreft dit vele malen.
Adam spreekt een beetje Nederlands maar hij begrijpt niet alles. Op alle gesloten vragen antwoordt hij met "ja". Hij doet echter zijn stinkende best. Hij heeft zijn kennis van het Nederlands via Google translate en een boekje vergaard. Een echte autodidact dus.
We rijden direct naar het hotel. Een zeer sjiek hotel redelijk in het centrum van Jakarta. Het is echter nog maar 10 uur dus er zijn nog geen kamers vrij. We willen ons echter toch wel even opfrissen voordat we de stad in gaan. We wachten dus geduldig. Wij in de lobby en Adam in de parkeergarage. We slaan eerst nog een rokerskamer af maar uiteindelijk hebben we om 11 uur een kamer. Heerlijk douchen en schone kleren aan. Daarna sturen we een SMS naar Adam dat hij uit de garage kan komen ;-)
We storten ons weer in het hectische verkeer en bezoeken o.a. Het Selamat Datang (welkom) monument, Monas (nationaal monument), presidentieel paleis, havengebied Sunda Kelapa en meer, maar daarover later meer. In het havengebied worden we ontvangen door een gids waarvan wij denken dat hij even kort iets zal vertellen. Dat vertellen lukt wel maar kort is het niet. We sjokken 2,5 uur achter hem aan. Daar hadden we niet op gerekend maar we krijgen ontzettend veel te zien én te horen. We beginnen bij de traditionele Makassaarse vrachtschepen die goederen vanuit Jakarta naar de andere eilanden brengen. We gaan zelfs aan boord van de schepen. Eerst over een smalle loopplank van enkele meters lang maar daar gaat Josee natuurlijk niet overheen. Ik loop dus al over verschillende schepen waar zakken met cement, meel, gasflessen nog gewoon met de hand gestapeld worden in het ruim. Hard werk en bijzonder smerig. Onze gids heeft voor Josee ergens een iets minder erge loopplank ontdekt en hij krijgt haar lopend over gasflessen toch aan boord. Josee heeft in haar jurkje flinke aandacht van de havenarbeiders. Dat vinden ze toch wel interessant. Na de boten gaan we achtereenvolgens naar de visserswijk, de vismarkt en het voormalige VOC aanmeerterrein. We steken het water over met een klein privébootje en worstelen ons door het plastic en de drollen heen. We lopen daarna bijna door de huizen van de mensen heen. En geloof me, het zijn niet de meest frisse toestanden die we zien. De mensen vinden het geen probleem als er foto's genomen worden. De gids wijst ons nog op een automatisch toilet. Dat wil zeggen: een gat in de steiger waarbij alles rechtstreeks in het water valt :-(( Vis ligt op straat te drogen, kippen worden met dertig tegelijk (levend) op één fiets gebonden etc. Kortom, we ervaren de ene na de andere cultuurschok.... Als rode draad door het verhaal loopt het VOC verleden van de Nederlanders. Dat verleden wordt hier nog behoorlijk positief gekoesterd. We zien nog diverse overblijfselen uit de koloniale tijden. Het allermooist vinden we Café Batavia op het Fatahilliah plein. Een prachtig restaurant dat nog volledig koloniaal aan voelt. Het plein is erg druk met allerlei artiesten en hun publiek. Het doet ons denken aan het centrale plein van Marrakech, Djemaa el Fna. We lunchen bij Batavia en bestellen sate ayam. Kipsaté dus. We krijgen een bord vol met 10 stokjes saté per persoon en witte rijst erbij. Het smaakt heerlijk. Josee vers ananassap erbij en het tropische gevoel is er weer helemaal.
Zo hebben we op dag 2 al gigantisch veel gezien en beleefd. Na terugkomst in het hotel ploffen we nog even het zwembad in en drinken een cocktail en een Bintang biertje. Door de late en overvloedige lunch hebben we geen honger. We drinken alleen koffie met gebak en gaan vroeg naar bed. Morgen om 8 uur vertrek richting Bandung.